Wat gebeurt er hier? Je bent getuige van hoe drie kleine jongens (ik denk de jongste rechts is 7 jaar oud, de middelste 9 en de linkse 10 jaar) in conflict zijn. De middelste heeft zijn vuisten gebald en staat op het punt zijn kleinere broertje een stevig pak slaag te geven. De oudste staat achter hem, en is ook not pleased met wat er is gebeurd. Hij laat de confrontatie over aan zijn jongere broer, die hoewel jonger, veel steviger is gebouwd. De kleinste van de drie heeft moeite zich overeind te houden, en is op een steen gaan staan om toch nog iets van lengte te compenseren. Duidelijk is dat hij fysiek absoluut geen partij is voor zijn grotere broers die duidelijk bloed willen zien. Hij heeft zijn armen ter bescherming over elkaar geslagen, en wacht af wat er gaat gebeuren. Op de een of andere manier voelt hij zich wel in staat de confrontatie aan te gaan. O wacht, de moeder van de drie, staat achter hem en dit geeft hem letterlijk een steun in de rug. Blijkbaar is het hem gelukt de andere twee zodanig te grazen te nemen, én zich van ruggesteun te voorzien, dat er een goede kans is dat hij hiermee wegkomt. Je ziet hier het krachtenveld waarin het patroon en de bijbehorende dynamiek zich laten zien. Iedereen op deze foto is als in een enorm web met elkaar verbonden en dit heeft effect in het verleden, het heden en in de toekomst. De patronen die zich in het familiesysteem voordoen, blijven zich herhalen, dus ook de belastende patronen.
Er zijn onzichtbare wetmatigheden in je leven. Bijvoorbeeld: wie maakt de foto? Ik neem aan dat de vader dit heeft gedaan. Is hij tussenbeide gekomen en kon hij grenzen stellen zodat de oudere broers meer rekening hielden met de kleinere? Of was de vader meer de afwezige?
Je kunt als mens niet uit je biologische familie stappen. Deze binding blijft altijd bestaan. Je kunt in het dagelijkse leven contact met je familie verbreken (al dan niet innerlijk) maar juist dan spelen systemische wetmatigheden en trekkrachten op. Hoe harder je ontkent waar je vandaan komt, des te harder gaat het familiesysteem aan je trekken en zal je herinneren dat je nog iets aan hebt te kijken. Je herhalende patronen manifesteren zich dan vaak extra. Wanneer je probeert te breken met je familiesysteem (wat in de diepte nooit kan), spelen de systemische principes extra op en juist in de belastende vorm in plaats van in een ondersteunende en voedende gedaante.
Je wordt je niet alleen via je ratio bewust van de dynamiek waar je mee te maken hebt, maar je voelt het ook in je lichaam.
(bronnen: core energetica, familiesystemen, Els van Stijn, foto: Cees Zoet in 1968)